Yıllar çabucak geçiyor, zaman hızla ilerliyor; sanki hiç bir şeyi yetiştiremeyeceğimizi düşünüyoruz. İnsanlarda bir panik durumu sözkonusu...
Bundan tam 12 yıl önce bu albüm ilk çıktığında uzun bir süre kaset çalarımdan çıkmamıştı. Hatta; geceleri yatarken de bu kaseti dinlerdim; dandik tape takılırdı zaman zaman ya da A yüzü bittiğinde tak tak tak diye bir ses çıkarırdı. Uyku sersemi ya kapatırdım hepsini veya kasetin diğer tarafını takar dinlemeye ve uyumaya devam ederdim...
Şarap şişem, kaset çalarım, uyumadan içtiğim son sigaram ve küllüğüm, boktan ve sadece uyuduğum yatağım, dertsiz ve tasasız 16 yaşın vermiş olduğu rahatlıkla gecelerimi huzurla geçirirdim...
Peter Steele artık yok; Type O Negative benim ve benden önceki jenerasyon rock dinleyicileri için büyük önem taşır...
Ben gecelerimi ve ilk gençlik bunalımlarımı; tabii ki o zamanki yalnızlığımı onunla ve yapmış olduğu albümlerle giderdim. En sevdiğim albümlerinden iki parçayı burada paylaşmak istiyorum.
Yapmak istediğim şeyler var bu hayatta ve erken ölme korkusu bastı beni nedense...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder