Motley Crue - Motley Crue

Sene 1999 ya da 2000'di sanırım. Bakırköy'de bir müzik mağazasına girmiştim. Grubun ve albümün adını biliyordum sadece. Mötley Crüe'nin diğer çoğu albümü mevcuttu tabii. Nedense, bu albüm yoktu. Direkt olarak aldım. O zamanlar bol bol indirimde olan kasetleri de araştırıyorum. Bütün müzik mağazalarını geziniyorum. Elimde olan/kalan tek parayı da kasetlere veriyorum. İçki parası ayrı :) Kaseti aldım ve heyecanla eve gittim. Pazar günleri pek dışarıda olmayı sevmezdim ezelden beri... HEmen eve gitmek ve albümü dinlemek istedim. Kaset çalara takmamla, acayip bir şey yaşadım. Bu benim dinlediğim ve de bildiğim Mötley Crüe değildi. İnanılmaz bir davul girişiyle başlıyordu zaten. Tommy Lee, hayatının performansını göstermiş bile olabilir. Konserlerde de çok iyidir gerçi. Ama, yine de tuhaf bir şey vardı bu albümde. Mötley Crüe aslında popüler bir grup, biraz para kaygısı da güden bir topluluk. Bu albüm, sakfan amerikan heavy metali; glam rock falan değildi. İnanılmaz sert bir sound ve vokalist farklı. Mick Mars gitarlarda döktürmüş. Nikki Sixx her zamanki gibi bestelerde ve bas gitarda muazzam. Vince Neil ile aralarında nasıl bir sorun çıkmış, onu tam olarak bilemiyorum; fakat, iyi ki bu albüm çıkmış ve The Scream'den John Corabi tek albümlük de olsa gruba dahil olmuş. Etkileyici ve güçlü bir ses; grup üyeleri de olgunluk çağlarında, para, şan ve şöhretin dışında, değişik bir şey var hayatlarında. Bu da belli oluyor. Gerçek rock aşkı ve müzik isteğinin olduğu da çok açık. Kısacası, bu bir saat on beş dakikalık albüm, benim yaklaşık yirmi yıldır yanımda, kalbimde, kulaklarımda. Hiç de eksik olmadı. En büyük acılarımda, yalnız hissettiğimde, canım sıkıldığında hep bu albümü dinledim. Özellikle de bir parçayı. Hala da dinliyorum. Daha uzun yazacaktım aslında, gerek yok diye düşündüm. Sadece dinlemediyseniz eğer, albümü dinleyin yeter.

Bu arada adını anmadan da olmaz. Ölen arkadaşım Kerem ile, günler ve geceler boyunca bu albümü dinlerdik. Sonra onun yerine kardeşimle çokça dinledik. Albümde birçok hit var; ama bir parçayı özellikle bu kısa yazıyı okuyan ve merak een herkesin dinlemesini isterim. ''Til death do us part'' Huzurlarınızdan ayrılıp, Mötley ile sizleri baş başa bırakıyorum. İyi dinlemeler.